Page 34 - เรื่อง วัสดุวัฒนธรรม ปูนโบราณ จิตรกรรมฝาผนัง และอาณาจักรทวารวดี
P. 34
30
ส าหรับการขุดแต่งโบราณสถานวัดพระเมรุเกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2482 ภายใต้การควบคุมของปิแอร์ ดูปองต์
ชาวฝรั่งเศส (Dupont, 1959: 54–56) นอกจากนี้ในปี พ.ศ. 2483 ปิแอร์ ดูปองต์ ยังท าการขุดแต่งเจดีย์จุล
ประโทนอีกด้วย นอกจากการค้นพบโบราณสถานเหล่านี้แล้วยังพบโบราณวัตถุอีกมากมาย โดยเฉพาะจารึก
เหรียญเงินสลักด้วยตัวอักษรปัลลวะอ่านได้ว่า “ศรีทวารวตี ศวรปุณยะ” ซึ่งน าไปสู่ข้อสันนิษฐานว่า “นครปฐม
เป็นเมืองหลวงของกษัตริย์แห่งทวารวดี (Boeles, 1964) เนื่องจากเป็นเมืองโบราณที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในสมัย
ทวารวดี และค้นพบโบราณสถานและโบราณวัตถุศิลปะทวารวดีเป็นจ านวนมาก แต่ต่อมาข้อสันนิษฐานนี้ถูกตี
ตกไปเนื่องจากการค้นพบหลักฐานเหรียญเงินสลักแบบเดียวกันในเมืองโบราณอื่นๆด้วย (Boisselier, 1972;
ิ
ส านักงานโบราณคดี และพพธภัณฑสถานแห่งชาติที่ 2 สุพรรณบุรี, 2545; ภาควิชาโบราณคดี, 2523; กรม
ิ
ศิลปากร, 2534; จารึก วิไลแก้ว, 2534)
ลักษณะโบราณสถานที่ค้นพบมักจะถูกสร้างด้วยอิฐและศิลาแลง โดยอิฐจะถูกยึดให้ติดกันด้วยปูนสอ และ
มีการประดับตกแต่งด้วยปูนปั้นดังตัวอย่างเจดีย์วัดธรรมศาลาในภาพที่ 12 และพบสถูปโบราณที่ท าจากปูนปั้น
(ภาพที่ 12 (ค)) นอกจากนี้ยังพบประติมากรรมที่ทาจากปูนโบราณคือ ปูนปั้นรูปชาวต่างชาติจากวัดพระประ
โทณเจดีย์ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเจริญก้าวหน้าทางสถาปัตยกรรมและประติมากรรม รวมทั้งเทคนิคการผสม
ปูนหมักเป็นปูนสูตรต่างๆ ทั้งปูนสอและปูนปั้น ซึ่งยังมีหลักฐานปรากฏเป็นรูปธรรมให้เห็นจวบจนปัจจุบัน
ปูนปั้นประดับตกแต่ง
(ก) (ข)
(ค)
ภาพที่ 12 เจดีย์วัดธรรมศาลา (ก) โครงสร้างที่ประกอบด้วยอิฐและศิลาแลง (ข) ปูนปั้นประดับตกแต่ง (ค)
สถูปโบราณ
